Optimalisatie van de detectiegraad van atriumfibrilleren na een herseninfarct

De zorg voor CVA-patiënten is één van de in totaal acht expertise centra van het Martini ziekenhuis. Het ziekenhuis streeft er naar zo snel mogelijk de juiste zorg te starten, opdat de hersenschade wordt beperkt. Het is daarbij van belang dat de hartritmestoornis atriumfibrilleren als oorzaak van een CVA (zo snel mogelijk) wordt vastgesteld. Dit om een heropname te voorkomen. In dit ontwerpproject is een zorgpad ontworpen waarbij het onderzoek naar atriumfibrilleren wordt geoptimaliseerd met als doel de detectiegraad van atriumfibrilleren te verhogen.
Om het proces te kunnen optimaliseren is allereerst een analyse uitgevoerd naar de factoren die van invloed zijn op de detectiegraad. Deze factoren zijn inzichtelijk gemaakt middels het uitvoeren van een literatuuranalyse, een benchmarking met andere ziekenhuisorganisaties en een visualisatie van het huidige proces. Uit deze analyse is gebleken dat het aanpassen van de registratieduur, de te gebruiken technologie en de te onderzoeken patiëntenpopulatie de meest kritische factoren zijn voor het verhogen van de detectiegraad. Deze factoren zijn geoptimaliseerd in het definitieve ontwerp. Het definitieve ontwerp is opgeleverd in de vorm van een functiediagram die voor de betrokken zorgprofessionals weergeeft wat de door hen uit te voeren taken zijn in relatie tot het gehele proces. Het ontworpen zorgproces realiseert de mogelijkheid om voor patiënten met het grootste risico op een onderliggende ritmestoornis, de registratieduur te verlengen van 24 naar 72 uur. De technologie die daarvoor wordt toegepast, registreert het hartritme continu en is mobiel draagbaar. Hierdoor wordt in tegenstelling tot de huidig toegepaste technologie de volledige registratietijd benut.
Om de impact van het ontwerp op het aantal gestelde diagnoses atriumfibrilleren vast te stellen, is het ontwerp geïmplementeerd in de vorm van een pilot. Rand voorwaardelijk voor de implementatie is dat de pilot geen directe kosten met zich mee brengt. Dit heeft geresulteerd in een ontwerp die aansluit bij bestaande werkprocessen en die gebruik maakt van reeds beschikbare middelen in de vorm van zorgprofessionals en apparatuur. Met behulp van de eerste resultaten en ervaringen uit de pilot zijn de kosten en baten voor het ontwerp in kaart gebracht in de vorm van een kostenopstelling. Daarbij is op basis van een analyse naar het aandeel van de huidige 24-uurs ritmeregistratie in de diagnosestelling atriumfibrilleren een berekening gemaakt voor de impact van het ontwerp op de detectiegraad. Uit een vergelijking met de literatuur blijkt dat de berekende verhoging in de detectiegraad van 8 procentpunt wordt gerealiseerd middels relatief lage kosten per patiënt. Hieruit kan worden geconcludeerd dat het aannemelijk is dat het ontwerp kosteneffectief is.
Het ontwerpproject heeft voor het Martini ziekenhuis een kosteneffectief ontwerp opgeleverd die het mogelijk maakt om bij patiënten met een herseninfarct het hartritme voor 72 uur te registeren, zoals aanbevolen in de richtlijn ‘Herseninfarct en hersenbloeding’.