Onderzoek naar de hygrothermische effecten van na-isolatie van een met natuursteen beklede gevel

Gebouwen daterend uit de jaren voor de oliecrisis kenmerken zich onder andere doordat deze vaak slecht geïsoleerd zijn. Door na-isolatie van de gevel is de thermische kwaliteit te verbeteren. Naast een lager energiegebruik treden er na isolatie hogere oppervlaktetemperaturen op aan de binnenzijde van de gevel. Dit kan leiden tot een verbeterd thermisch comfort en een verminderd risico op schimmelgroei en oppervlaktecondensatie. Door na-isolatie treedt er echter een verandering van warmte- en vochttransport over de gevel op. Zo kan er een vochtprobleem optreden in een na-geïsoleerde spouw, doordat deze nu niet meer geventileerd wordt. Voor gevels bekleed met natuursteen kunnen er nog ernstigere problemen optreden. Door de veranderde hygrothermische eigenschappen van de gevel treden er andere condities op ter plekke van de bevestigingspunten en de achterzijde van de plaat. Dit kan uiteindelijk leiden tot het loskomen van de plaat door bijvoorbeeld corrosie van de verankering of door vorstschade aan de plaat met alle gevolgen van dien. Het na-isoleren van gevels met natuursteen bekleding verdient daarom een gedegen onderzoek alvorens tot isolatie over te gaan. Zo is de meest voor de hand liggende oplossing, het vullen van de luchtspouw met isolatiemateriaal, niet altijd de beste oplossing. Dit kan namelijk leiden tot een verhoogde condensatiehoeveelheid tegen het buitenspouwblad. Dit artikel beschrijft het onderzoek naar de effecten van na-isolatie van een typisch 60er jaren kantoorgebouw met een natuursteen beklede gevel.