Bescheidenheid past de onderwijsonderzoeker

Toen bijna 50 jaar geleden de onderwijsresearch een plek in de academische wereld kreeg, was de idee dat onderwijsonderzoek een rol zou spelen in de verbetering van ons onderwijs. Vastgesteld moet worden dat de impact van onderwijsresearch op de onderwijspraktijk erg beperkt is gebleven. Sinds een jaar of tien wordt dit als een probleem onderkend, ook door onderwijsonderzoekers. In dit afscheidscollege wordt de rol en de organisatie van het Nederlandse onderwijsonderzoek beschouwd. Tevens komt de vraag aan de orde in hoeverre recente initiatieven om de relatie met de praktijk te verbeteren effectief zijn. Geconstateerd wordt dat er sprake is van ‘pepernotenbeleid’. In dit afscheidscollege wordt een andere route voorgesteld waarin onderwijsresearch, onderwijsinnovatie en de professionalisering van docenten nauwer op elkaar worden betrokken. Als het uiteindelijk gaat om verbetering van onderwijs, dan ligt voor de hand dat onderwijsonderzoek en professionalisering van docenten vooral in functie van onderwijsinnovatie worden gezien. Vooralsnog blijft de conclusie: bescheidenheid past de onderwijsonderzoeker.